هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط جت لگ اجتماعی، یعنی ناهماهنگی بین ریتم‌های اجتماعی و بیولوژیکی، با کنترل متابولیک ضعیف بود. در این مطالعه محققان به ارزیابی ارتباط مقطعی و طولی بین جت لگ اجتماعی و کنترل قند خون و متابولیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پرداختند.
در این مطالعه در یک گروه مبتلا به دیابت نوع 2(990 نفر) جت لگ اجتماعی در ابتدای تحقیق با استفاده از یادداشت‌های روزانه اندازه‌گیری و طبقه‌بندی شد (بالا، متوسط یا کم).
پیامدهای متابولیک در ابتدا و در 1 و 2 سال پیگیری ارزیابی شد. ارتباط بین جت لگ اجتماعی و کنترل قند خون و متابولیک با استفاده از رگرسیون خطی و مدل‌های مختلط خطی که برای عوامل مخدوش‌کننده تنظیم شده بودند، تجزیه و تحلیل گردید. تجزیه و تحلیل بر اساس وضعیت شغلی افراد انجام شد(بازنشسته در مقابل شاغل؛ مقدارp برای تعامل = 0.007 برای هموگلوبین گلیکوزیله [HbA1c] تعیین شد).
نتایج
در افراد شاغل، ارتباط مقطعی بین جت لگ اجتماعی بالا با افزایش هموگلوبین گلیکوزیله (1.87 میلی مول بر مول)، و فشار خون(5.81 میلی متر جیوه)مشاهده شد. برای افراد بازنشسته، جت لگ اجتماعی بالا با کاهش هموگلوبین گلیکوزیله (1.58- میلی مول بر مول)، گلوکز(0.19- میلی مول بر لیتر) و فشار خون(3.70- میلی متر جیوه) همراه بود، در حالیکه باافزایش شاخص توده ی بدنی افراد باز نشسته(1.12 کیلوگرم بر مترمربع) همراه بود. ارتباطات آینده نگر همان جهتی را داشتند که یافته‌های مقطعی داشتند، اما برای افراد شاغل یا بازنشسته از اهمیت آماری برخوردار نبودند.
محققان نتیجه گیری کردند که جت لگ اجتماعی به صورت مقطعی، اما نه آینده‌نگر، با نشانگرهای گلایسمی و متابولیکی مرتبط است. تعاملی با وضعیت کار وجود داشت، و جهت گیری ارتباط ها به طور کلی در جمعیت شاغل مضر بود، در حالی که جت لگ اجتماعی بالاتر با بهبود کنترل قند خون و متابولیک برای افراد بازنشسته همراه بود.
منبع:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36855048/